Jetskiën

Hi allemaal,

Jullie zijn natuurlijk allemaal reuze benieuwd hoe het paardrijden op Half Moon Cay was, daar zal ik straks over ve t ellen, maar eerst eergister,,

Barbados,, 's morgens vanaf het schip zag het er allemaal treurig uit, omdat we middenin een industrie gebied lagen. Maar ik had meerdere mensen gesproken die hadden gezegd dat we naar de Boatyard moesten, een goeie strandtent. Met Inge, Robine, Stefan en Darryl hebben we voor $5 per persoon een taxi genomen naar de welbekende plaats. Vanaf de hoofdweg draaide de taxi een mini achtertuin in, toen wist ik helemaal niet meer wat ik moest denken. Bij de ingang moesten we 20$ entree per persoon betalen en kregen we een blauw bandje en een leeg bonnetje mee. Al gauw werd duidelijk dat we de eerder betaalde 20$ konden besteden aan eten en drinken als we het op ons bonnetje lieten schrijven. Echt een uitstekend systeem vond ik zelf. Uiteraard konden we de bar niet passeren zonder cocktails te bestellen, het mocht allemaal even duren, maar de cocktails smaakten verrukkelijk. De bar eenmaal gepasseerd lag er een prachtig strand met ligbedjes en parasols op ons te wachten. Wauw! Dit kon nog weleens leuk worden. We zochten een plekje bij een van de ligbedden en Darryl haalde direct twee parasols. Na driftig graven stond die van ons redelijk stabiel. Inge en Robine hielden er een andere techniek op na en hadden er gewoon een berg zand tegenaangeschoven. Toen we goed en wel gesetteld waren kwam een norse rasta man met driftige pas aangelopen, hij trok zonder ook maar een spier te vertrekken beide parasols uit het zand en gooide ze op een naastgelegen bedje. We waren enigszins verbaasd, hadden we iets gedaan wat niet mocht? Hij sjokte terug naar de parasol verzamelplaats en sleepte een schep achter zich mee terug. Hij schepte drie keer en daar was een langwerpig gat van een halve meter geboren.. We werden direct bestookt door 20 lokale mannen die ons van alles wilden aansmeren, flying banana of tube, snorkelen tussen de schildpadden, glas bottom boat en jetskies.

We hebben ons vermaakt met een frisbee in zee, er was een lange brug in het water waar je met een touw van af kon slingeren en een watertrampoline.

Na veel wikken en wegen hadden we besloten toch maar een half uurtje te gaan jetskien, we wilden dit al bij binnenkomt maar gezien de onvriendelijkheid van de mannen en de prijs (40$ voor een half uur) waren we niet meteen zeker van ons zaak. Robine en Inge gingen samen op een jetski, Stefan één, Nick één (nederlandse stagiair op de brug), Darryl één en ik één. Darryl en ik overwogen nog om ook samen te gaan, maar hadden toch voor apart gekozen. De eerste 10 minuten vond ik het maar niks, steeds als ik en beetje gas gaf had mn stuur erg een afwijking naar rechts dus ik was bang om eraf te vallen. Ik had spijt dat ik niet bij Darryl achterop gegaan was. Toen vertelde de jongens dat ik in een bepaalde richting moest gaan, dan had ik het minst last van golven, en ik moest vol gas geven. Jahoor, daar was de jetski koningin geboren haha. De rest van de 20 minuten heb ik niemand meer gezien en voor mn gevoel de hele oceaan afgeraced. Helaas is er een tijd van komen en een tijd van gaan, dus onze heerlijke dag zat er alweer op, waar ik eerst mijn twijfels had bij deze tent zou ik het nu aan iedereen willen aanraden!

Om terug te komen op de rest van de dagen hier, op Half Moon Cay was ik helaas geen escort van de paardrij excursie, echt ontzettend jammer maar helaas. Met Martine en Inge was ik al om half 10 op het eiland. We hebben lekker in de zon gelegen op het uitgestrekte witte strand en gezwommen tussen prachtige vissen in het heldere blauwe water. We kregen onverwachts bezoek van Symen, Martine haar vriend. Hij had twee kaartjes gekregen voor de stringray tour, oftewel zwemmen met pijlstaartroggen. Gezien Robine en Stefan later zouden komen nam Martine mij mee op die tour. Eerst hebben we nog lekker van de barbecque gegeten en daarna in het busje onderweg naar de andere kant van het eiland. Daar werden we voorzien van waterschoenen, snorkelset en reddingsvest. Ondanks dat het water niet hoger kwam dan mn middel is het hier toch overal verplicht om zo'n vest te dragen. Er zaten 7 enorme pijlstaartroggen daar ik het bassin. In dolfinarium zijn we niet groter dan een pannekoek, maar deze kon je bijna als tafelkleed gebruiken. We mochte het water in, maar zoals je misschien begrijpt heb ik eerst een tijdje vanaf het trappetje staan kijken. Toen ik aan het idee gewend was heb ik me ook in het water laten glijden, maar oh my god wat was ik hysterisch. Die beesten zijn zo groot, zwemmen met hun zachte kwabben langs je been, echt jakkie. Terwijl iedereen dol enthousiast die beesten aan het aaien was kon ik alleen maar bedenken hoe ik hier kon overleven. Al gauw had ik bedacht dat dat plat in het water was. Als je tegen de oppervlakte drijft zwemmen die beesten onder je door. Toen was het tijd om ze te voeren, iedereen moest in een kring komen staan, zodanig dat ze niet tussen onze benen door konden zwemmen. Ze hadden natuurlijk allang door dat het voedertijd was dus ze beukten juist met volle kracht tegen je benen, met alle gevolgen van dien, ik stond gillend en als verstijfd in het water. Iedereen kreeg toen twee halve vissen uitgedeeld, zoals je misschien al had verwacht sloeg ik vriendelijk over. Ik moet eerlijk zeggen dat dat gevoel went, maar dat ik toch blij was dat het hele avontuur daarna over was. Uiteindelijk ben ik natuurlijk wel trots dat ik ermee 'gezwommen' heb.

De dag erna in Fort Lauderdale was leuk. Niet helemaal wat ik ervan verwacht had, maar heb me toch vermaakt. We waren al vroeg van boord en namen samen met een heleboel andere crew de shuttle naar de dichtstbijzijnde winkels. Omdat we zo vroeg waren was er nog niks open en hebben we eerst uitgebreid gebruik gemaakt van gratis internet onder het genot van een enorme smoothie. Daarna gingen we eerst naar een drank winkel. De winkel was huge, en het assortiment nog veel groter. Alsof compleet Deen Avenhorn gevuld was met 1000 verschillende soorten bier en nog veel meer verschillende soorten wijn. Om nog maar te zwijgen over de sterke drank.. Flessen bacardi Lemon van bijna 2 liter voor maar 20$. Het is dat het te zwaar is voor mn bagage anders had ik het zeker meegenomen. Na de drank winkel zijn we naar de Tj-Maxx geweest, een soort kleine V&D. Ik heb me daar vergaapt aan allerlei designer tassen en jurken die natuurlijk niet te betalen zijn. Later hebben we uitgebreid door een enorme supermarkt gelopen, vergelijkbaar met een franse hypermarché, en oranje inkopen gedaan in een dollarstore voor komende koningsdag.

Die avond zijn Darryl en ik heerlijk samen uit eten geweest in de Pinnacle.

Toen we ma 20 april weer terug waren op St. Thomas (weten jullie nog, dat adembenemende strand waar geen van ons zwemkleding mee had), hadden we besloten om naar Megan's Bay te gaan in plaats van Emerald beach waar we de laatste keer waren. Megan's bay kostte maarliefst 10$ pp voor de taxi, daarbovenop kwam nog entreegeld (voor een strand?!) van 4$ pp. Vergeleken met Emerald beach was het een enorme teleurstelling. Iedereen was zo lovend geweest over Megan's Bay, maar het water was er troebel en het zand vies met allemaal dorre blaadjes. Evengoed een lekkere middag gehad, want het was Darryl zn eerste kans op ook smiddags met ons van boord te gaan.

Darryl heeft zijn volgende drie contracten al. Zoals het nu is blijft hij tot eind 2016 op dit schip varen, hij is beide jaren met kerst en oud & nieuw thuis, en twee maanden in de zomer. Volgend jaar verandert echter de route van dit schip en zal het niet langer Canada & New England varen, maar Alaska, Australië & Nieuw-Zeeland!

Dinsdag 21 april lagen we voor anker bij St. Barthelemy (beter bekend als St. Barth's geloof ik). 's morgens heb ik uuuuuuuuuuitgebreid gebeld met mn lieve vriendinnetje Laura. Ze moest me natuurlijk tot in het kleinste detail vertellen hoe het kermisweekend geweest was. Het was heerlijk om even bij te kletsen :)

Door lange wachtrijen voor de tenders (de bootjes die je aan wal brengen) hadden we besloten lekker aan boord te blijven en hebben we met zn allen film gekeken. 's avonds was de verjaardag van Andrew, een filipijnse collega van Darryl.

Tsjonge jongens, ik heb jullie toch een stuk meer te vertellen dan ik dacht, ik moet dus maar iets vaker verhaaltjes schrijven!

Op St. Lucia (wo 22 april) zijn Darryl en ik met Inge en Robine gaan lunchen in een zogenaamd voortreffelijk restaurant, zo zei de persoon van de ticket verkoop van de ferry. De ferry naar downtown zou 5$ pp kostten, en de ferry naar het restsurant aan de overkant, slechts 50 meter, kosste 3$ pp. Dat het lekker zou zijn kon ik meteen wel raden, gezien de gastheer redelijk in paniek was toen we aangaven geen reservering te hebben en de prijzen letterlijk de pan uitstegen.. Gezien de vreemde ambiance en het feit dat ik me niet echt op mn plek voelde vanwege het chique gedoe maakte dat ik zo snel mogelijk weer weg wilde. Helaas was er op het stukje waar we door de ferry afgezet waren helemaal niets anders, dus hebben we het er maar bjj gelaten. De smaak was prima, maar 65$ voor twee personen lunch inclusief één drankje was niet wat we in gedachten hadden.

Gister en vandaag is er niets speciaals gebeurd. Gister waren we in Grenada, maar gezien de heftige dag in Barbados (weinig slaap voor Darryl) en weinig interessants in de haven hebben we gister lekker Penoza gekeken in onze hut. Sinds vandaag vaart het schip in code rood. Dat betekend dat minimaal 6 personen mogelijk het Norovirus hebben. Ik voel me al een paar dagen niet helemaal top maar heb absoluut geen symptomen van het virus, misschien dat het komt door spanning die de hele situatie met zich meegbrengt gezien ik bang ben dat het me nogmaals overkomt.

Dan nog een leuk nieuwtje, als het goed is ga ik overmorgen, op koningsdag in Curaçao met dolfijnen zwemmen. Dit keer niet als tour escort maar als deelnemer van een crewtour. Morgen in Bonaire is het plan om naar klein Bonaire te gaan en daar met zn alle te gaan snorkelen.

Keep you updated guys!

En zoals gewoonlijk volgen de foto's later